In maart, een jaar voor de Olympische Spelen in Tokyo, kreeg ik een e-mail die als volgt luidde: “Ik heb je LinkedIn profiel gelezen en ik zie dat je een Olympisch profiel hebt – kunnen we elkaar alsjeblieft ontmoeten?” Getekend Mathieu Gram.
Deze korte, maar ‘ego-strelende’ uitnodiging maakte me nieuwsgierig. Dus ontmoette ik Mathieu, een expert op Olympisch niveau op het gebied van fysieke en mentale prestaties en revalidatiespecialist – afgestudeerd aan dezelfde faculteit van KU Leuven als ik – maar ettelijke jaren jongen…
Zijn stelling was simpel: “Als men de capaciteit van een Olympisch atleet kan maximaliseren, geldt hetzelfde voor ‘bedrijfsatleten”. Zijn uitdaging om mijn fysieke en mentale capaciteit als bedrijfsleider te maximaliseren door middel van begeleide fysieke activiteit van Olympische kwaliteit werd duidelijk. Wat Mathieu mij voorstelde was gebaseerd op wetenschap en op zijn uitgebreide ervaring met topsporters.
Ik – 56 jaar – verre van een atleet, begon behoorlijk enthousiast aan mijn zes maanden durende programma. Ik wilde onderzoeken welke winst dit kon opleveren voor zowel mijn mentale als mijn fysieke capaciteit, ik wilde ontdekken wat mijn lichaam nog kon: niet met de ambitie om een marathon te lopen of om triatleet te worden, maar om me gewoon prettiger te voelen, inderdaad meer ‘capaciteit’ te creëren en misschien een beetje van dat overgewicht en wat van mijn onbewust slechte gewoontes kwijt te raken.
Drie maanden in het programma realiseerde ik me al snel een paar dingen. Mathieu had gelijk; het was vrij eenvoudig om een leidinggevende te engageren om gedisciplineerd te zijn, om bijna dagelijks korte oefeningen te doen en om mijn dagelijkse voedingspatroon te veranderen. Wat ik onderschat had was de initiële impact gedurende de eerste maan:
- Op mijn lichaam – ik werd al snel geconfronteerd met mijn fysieke beperkingen, maar Mathieu en zijn team maakten er positieve uitdagingen van
- Op mijn mindset – ik onderschatte de ‘hunkerende’ impact van de voedingsveranderingen, alsof je stopt met roken – een beetje chagrijnig – maar ik realiseerde het me niet omdat ik zo gefocust was op het nakomen van de afspraken, het was mijn entourage die het ondervond
- Op mijn capaciteit – verbazingwekkend hoe snel dit programma de dagelijkse routine veranderde in eenvoudige boeiende uitdagingen, oefeningen, … met een positieve impact op energie, slaap, houding, interacties, can-do, …
Kortom, ik zou senior executives aanraden om wat basishuiswerk te doen: schrijf op wat je eet, wat je drinkt en hoeveel, hoeveel je slaapt, hoeveel uur je werkt en hoeveel tijd je echt besteedt aan je lichaam en/of je geest. Neem dan een beslissing (want dat ben je wel gewend …).
Neem GRAM op in je agenda om zo je capaciteit te maximaliseren: mens sana in corpore sano is niet gisteren uitgevonden, maar Mathieu geeft er een wetenschappelijk onderbouwde professionele en Olympische twist aan.
NOG EEN LAATSTE GEDACHTE:
“ALS OLYMPISCHE ATLETEN EEN TOPCOACH VERDIENEN,
WAAROM ZOU JE DAT ALS TOP-EXECUTIVE DAN NIET VERDIENEN?”
