Donderdag 6 oktober, D-day voor Jolien; de Iron Man van Hawaii.
Ettelijke uren zwoegen, zweten en afzien.
Wat spookt er door het hoofd van iemand die tot zulke krachttoer in staat is?
Een kort interview met onze eigen voedingsspecialiste, Jolien.
Hoe ben je in de triatlon-wereld terecht gekomen?
Wel, eigenlijk via mijn oudere zus. Zij is met triatlon gestart nadat ze Luc Van Lierde in 1996 de Iron Man van Hawaii live heeft zien winnen op TV. Zij had meteen de Iron Man-smaak te pakken en is beginnen meedoen aan wedstrijden. Als kleine zus ga dan regelmatig kijken naar haar wedstrijden en uiteraard wil je dat dan ook beginnen doen. Helaas, was ik op dat moment nog te jong om effectief met triatlon te starten.
Maar de drang en de goesting was er dus wel al.
Absoluut. Ik ben toen beginnen meedoen aan Iron Kids, triatlons op kindermaat zeg maar. Hierbij zwem je een korte afstand in het zwembad, fiets je enkele kilometers en loop je enkele toeren op een plaatselijke piste. Een echt groepsgebeuren aangezien je de hele tijd samenblijft met je groep. Enkel de laatste honderd meters mag je eens laten zien hoe snel je bent (lacht). Maar eigenlijk zijn die Iron Kids wel de ideale manier om van triatlon te proeven.
Van Iron Kids naar de eigenlijke triatlon-wedstrijden dan om uiteindelijk terecht te komen bij de Iron Man-wedstrijden. Wanneer was jouw eerste Iron Man?
In 2017, echt een magnifieke ervaring. Zeker aangezien ik die ervaring samen met enkele vriendinnen heb kunnen beleven.
En blijkbaar was het meteen prijs?
Dat kan je wel zeggen. Nochtans zijn we, ik en mijn vriendinnen, die Iron Man gestart met maar één doel voor ogen, nl. samen uitlopen. Ik had dus totaal niet gekeken wie er allemaal zou meedoen, waar ik ongeveer wilde eindigen, … Neen, de wedstrijd volmaken was mijn enige bekommernis.
Met weinig tot geen ambitie starten en toch winnen, heel straf!
Kippenvelmoment. Zeker omdat één van mijn vriendinnen derde is geworden. Samen haar op het podium staan, geweldig. Ik liep de dagen erna toch wel op wolkjes, ook al kon ik fysiek de trap niet op of af (lacht).
Je hebt je ook weten te kwalificeren voor de Iron Man van Hawaii, proficiat daarvoor. Hoe zijn de voorbereidingen verlopen?
Niet zo goed eigenlijk. Ik heb vorig jaar, eind 2021, nog wel een Iron Man gelopen in Kopenhagen, waar ik mijn ticket voor Hawaii heb behaald. De Iron Man van Hawaii zou dit jaar normaal gezien in februari plaatsvinden, maar door gekende redenen is deze uitgesteld naar oktober. Alles was tot in de puntjes geregeld om in februari te kunnen schitteren. Het wordt dus puur overleven in Hawaii.
Dat was ook jouw doel bij je eerste Iron Man, met winst als resultaat.
Dat zit er deze keer helaas niet in. Hawaii is echt wel next level, zonder ideale voorbereiding is de kans dat ik de wedstrijd niet kan uitlopen zelfs niet zo heel klein. Normaal gezien zouden het nu mijn zwaarste trainingsweken zijn (op moment van interview), maar door de Nations League-wedstrijden van de Rode Duivels (Jolien is voedingsspecialiste van de Rode Duivels) staan mijn eigen training op een zeer laag pitje.
Is het mentaal dan niet lastig? Wetende dat je in februari had kunnen pieken…
Ik kan dat vrij goed relativeren. Ik ben ook geen topsportster hé, ik doe mee uit liefde voor de sport. Het was een droom om ooit eens in Hawaii mee te doen, dus in zekere zin heb ik mijn droom al kunnen waarmaken.
Het zou normaal gezien jouw tweede keer Hawaii zijn, toch?
Inderdaad. Ik heb mij enkele jaren geleden al eens weten te kwalificeren voor Hawaii, maar door omstandigheden ben ik niet kunnen gaan. Achteraf heb ik daar enorm veel spijt van gehad, dus ik ben zeer blij dat ik nu nog eens de kans krijg.
Als GRAM’s ervaringsdeskundige op het gebied van Iron Man-wedstrijden uitlopen, wat is nu eigenlijk het moeilijkste aspect bij het uitlopen; het fysieke of het mentale aspect?
Wel, ik heb twee keer het geluk gehad om tijdens de wedstrijd geen fysieke problemen te ondervinden. Ik ken, om eerlijk te zijn, mijn grenzen zeer goed waardoor ik gedurende lange periodes zeer gemakkelijk net niet over mijn fysieke grens kan gaan. Bij lange afstandswedstrijden zoals een Iron Man levert dat een enorm voordeel op. Maar ook op mentaal vlak prijs ik mezelf gelukkig; in mijn hoofd deel ik mijn wedstrijd in waardoor het mentaal vlotter gaat. Zeg nu zelf; negen keer vijf kilometer lopen, is mentaal toch veel gemakkelijker dan één keer 42 kilometer? Je kan er ook gemakkelijker je tempo door blijven aanhouden.
Komen deze ervaringen ook van pas bij je professionele carrière?
Absoluut. Het is veel gemakkelijker om te begrijpen wat iemand voelt tijdens zwaardere periodes, ik denk dan bv. aan blessures of tegenvallende wedstrijd- of trainingsresultaten. Ik heb dat ook allemaal meegemaakt.
Ik kan mij ook inbeelden dat je als Iron Man-survivor wat aanzien en respect krijgt van de atleten die je begeleidt?
Dat zou eigenlijk niet mogen, maar het is wel waar. Pas op versta mij niet verkeerd, via mijn sportieve prestaties heb ik wel wat respect en aanzien verdiend, maar ik wil op professioneel vlak niet enkel en alleen bekend zijn omwille van die prestaties. Ik wil via mijn professionele prestaties een zelfde respect en aanzien afdwingen.
Staan er naast Hawaii nog sportieve challenges op het programma?
Na Hawaii ga ik op sportpensioen (lacht). In de triatlonsport ga ik mijzelf dus geen grote doelstellingen, zoals een Iron Man, meer opleggen. Maar marathons of obstacle runs zie ik mijzelf zeker en vast nog eens doen. Ik heb een tijdje terug eens meegedaan aan de Transalpine Run en ik moet zeggen dat zo een weekje in de bergen gaan open mijn hart echt wel deed zingen.
Heb je om af te sluiten nog enkele tips voor mensen die ook zo gek zijn om een triatlon te lopen?
Opbouwen is cruciaal, geef je lichaam de tijd om zich aan te passen. Zwemmen is meestal het moeilijkste onderdeel, dus zorg ervoor dat je techniek echt wel op punt staat. Ook je materiaal is niet onbelangrijk; een goede wetsuit of loopschoenen kunnen het verschil betekenen tussen uitlopen of niet uitlopen, tussen blessure of geen blessure. Laat ook zeker je fietshouding eens nakijken door een professional om blessures te vermijden. Ten slotte geldt ook; hoe meer ervaring je opdoet, hoe beter het wordt. Doe dus zeker en vast mee aan leuke, korte wedstrijden.
Bedankt voor het interview en heel veel succes, Jolien.
