In het koninkrijk van de competitiesport, waar passie samenkomt met dapperheid en toewijding de uitgestrektheid van het open water ontmoet, speelt de opmerkelijke reis van Yannick Lefèbvre zich af. GRAM coach, maar een zeilbeest pur sang.

Als zoon van een zeilmaker stond het in de sterren geschreven dat Yannick een rol van betekenis zou spelen in de zeilwereld. Het gaat hem voor de wind met een 17de plaats op de Spelen van Rio in 2016 als orgelpunt van een periode vol opofferingen en trainingslabeur. Schitteren op de Spelen van Tokio in 2020 zou een volgende logische stap zijn in het zeilverhaal van Yannick. Helaas grijpen Yannick en zijn toenmalige skipper Tom Pelsmaekers net naast een ticket voor deze Spelen.
Teleurstelling maakt al snel plaats voor toekomstdromen. Dromen doet Yannick vanaf dan over Parijs.

Wij spreken Yannick enkele dagen na het WK zeilen in Den Haag waar er Olympische tickets te rapen vielen.

Welk gevoel houd je over aan het afgelopen WK?

“Ondanks het feit dat we naast één van de Olympische tickets gegrepen hebben, houd ik er eigenlijk een bijzonder positief gevoel aan over. Het zou namelijk al te makkelijk zijn om bij deze negatieve uitkomst het proces ernaartoe ook als negatief te evalueren. Wij, en dan spreek ik over mensen in het algemeen, focussen ons van nature meer op het negatieve terwijl het net de uitdaging is om de positieve zaken eruit te halen. Dat zijn namelijk de zaken waarop we verder kunnen bouwen.
Het spreekt wel voor zich dat we zaken moeten durven benoemen zoals ze zijn, zonder deze te verbloemen.”

Wat zijn dan de positieve elementen die je aan dit WK overhoudt?

“Het valt op dat we steeds vaker in de top 10 van een regatta eindigen, met als uitschieter onze eerste plaats in race 14. Dat zijn zaken waar we ons aan optrekken en als team trots op mogen zijn.”

Dat positieve gevoel dat je overhoudt aan dit WK, strookt dat gevoel met de verwachtingen die je vooraf had?

“Jan (Heuninck) en ik hebben de afgelopen periode sterk getraind op bepaalde aspecten. Het is dan ook zeer mooi om te zien dat we op die aspecten zo veel progressie tonen. Iets wat zeker op een WK niet te onderschatten valt aangezien de top van de zeilwereld hier aanwezig is.
Dat positieve gevoel heeft dus vooral te maken met onze progressie en niet met onze plaats op de ranglijst, daar liggen we niet wakker van.”

Was er dan vooraf zelfs sprake van enige verwachtingen? Of draaide het puur om het aftoetsen van jullie trainingsarbeid met de wereldtop?

“Aangezien Jan en ik nog niet lang samen varen is het vanzelfsprekend dat wij als team nog niet volledig op elkaar afgestemd zijn. Onze focus ligt voornamelijk nog op het vervolledigen van onze skills & vaardigheden-puzzel. Dat is een proces dat niet op één, twee, drie verloopt. In dat opzicht hebben we het op voorhand hebben van enige verwachtingen wat leren loslaten. Het enige dat we van onszelf en van elkaar verwachten is dat we een omgeving creëren waarin we blijven inzetten op progressie en dit via een krachtige en analytische feedback loop.”

Op die manier lijken jullie wel een klein bedrijfje in plaats van een zeilteam.

“Bepaalde aspecten van onze samenwerking zijn inderdaad gebaseerd op zakelijke principes. In het bedrijfsleven is het ook dermate belangrijk om je grenzen te leren kennen en om deze vooral ook te leren accepteren. Zo zouden we ons meer moeten focussen over hoe we op specifieke momenten zo optimaal mogelijk kunnen presteren in plaats van onze verwachtingen te vergelijken. Er zullen dagelijks hindernissen en uitdagingen op je pad verschijnen, het is dan aan jou om er gepast op te reageren. Het klinkt cliché, maar je kan niet meer dan je best doen.
Om die lijn met het zakelijke verder te trekken; het is belangrijk om jezelf te blijven evalueren en op koers te blijven. De niet-urgente, doch belangrijke zaken identificeren en daarmee aan de slag gaan blijft dan ook één van mijn stokpaardjes. Het is makkelijk om een hele dag in de weer te zijn en ’s avonds het gevoel te hebben dat we een productieve dag achter de rug hebben op basis van onze geklopte uren en onze afgevinkte to-do’s. Maar waren dit wel de juiste to-do’s? Waren dit echt de zaken die aangepakt moesten worden met het oog op het behalen van onze doelen?”

Hoe zou jij dan een begrip als ‘presteren’ omschrijven?

“Presteren op topniveau draait voor mij rond twee aspecten. Enerzijds flexibiliteit, zich kunnen aanpassen aan onverwachte omstandigheden en in functie daarvan beslissingen durven nemen. Wanneer de wind draait, is het aan jou om jouw zeil hieraan aan te passen. Anderzijds is het ook cruciaal om te kunnen uitzoomen, je moet de ‘big picture’ steeds voor ogen hebben en acties steeds hieraan aftoetsen.”

Je zeilt nog niet lang samen met Jan, hoe verloopt jullie samenwerking tot nu toe?

“Het is een geweldige ervaring om samen richting een bepaald doel toe te werken. Jan is een enorm gedreven zeiler die zaken durft te benoemen en dankzij zijn open communicatie kunnen we net die zaken aanpakken met het oog op verbetering. Te allen tijde is het echter van primordiaal belang dat er vertrouwen aanwezig is; het vertrouwen dat je teammaat zijn stinkende best doet en steeds, in zijn ogen, de best mogelijke beslissingen neemt. Vertrouwen is en blijft namelijk de fundering van teams die op topniveau presteren.”

Merk je op het gebied van jullie teamwork en communicatie ook enige progressie op?

“Zeker en vast. Zoals in elk bedrijf trachten we elkaars sterktes zo optimaal mogelijk te benutten, iets dat enkel mogelijk is dankzij overleg. Hier en daar botsen we op dat vlak nog op hindernissen, maar deze samen aanpakken en oplossen zorgt net voor groei en progressie. Belangrijk hierbij is om problemen als problemen en niet als tekortkomingen van een ander te bekijken en deze dus ook niet te linken aan iemand. Doe je dat wel dan schiet je enkel en alleen in je eigen voet, je verzwakt er met andere woorden alleen maar je team door.”

Wat staat er na dit WK nog op de planning voor jullie?

“Onze volgende grote afspraak is het EK in Vilamoura (Portugal) begin november (8 tot en met 23/11). Daar wordt nog één Olympisch ticket uitgedeeld aan het eerste nog niet-gekwalificeerde Europese land. Stel dat we er in Portugal niet in slagen om dat Olympisch ticket te bemachtigen, dan hebben we in nog enkele kansen op kwalificatie. Enerzijds het WK in Lanzarote dat in maart plaatsvindt, anderzijds de World Cup in Hyères in april. Daar worden er nog drie tickets uitgedeeld aan niet-gekwalificeerde landen.
Om op die wedstrijden top aan de start te kunnen staan, zullen we onze snelheid op het water nog moeten opkrikken. Daar gaan we dus nog heel wat tijd en energie moeten in investeren.”